بدون شک برای کسی که چند سال را صرف کاری کرده و خو گرفته باشد به آن، سخت است دل‌کندن و رها کردن. سخت است که بعد از هفت‌سال از بلاگفای کوفتی دل بکنی و آواره‌ی سایت‌های مختلفی بشوی که خدمات وبلاگ‌نویسی ارائه می‌کنند و تو را با آغوش باز می‌پذیرند.
بلاگفا تحفه نبود، بدی‌اش این بود که من به آن‌جا عادت کرده بودم. به دیوار سفیدی که دنیا را روشن‌تر می‌کرد و کودکی که در هدرش زندگی می‌کرد با نفس‌هایش دنیا را رنگی‌تر!
فکر کردم blog.ir می‌تواند جای خوبی باشد. به خوبی‌اش شک نیست. امکاناتش در حد یک سایت حرفه‌ای هستند. اما مدت‌ها پیش ـپیش از آن که بلاگفای لعنتی را هک کنند ـ به نوشتن در بلاگ‌اسپات فکر می‌کردم. به فضایی تازه. به دامنه‌ای جدید. دلیلی هم نداشت. دلیلش می‌توانست تنوع‌طلبی باشد یا پنهان شدن از خوانندگانی که خواننده نبودند، داروغه‌هایی بودند که بیشتر قصدشان سرک کشیدن در زندگی شخصی‌ام بود. حالا قرار است در بلاگ‌اسپات عزیز بنویسم. جایی که مدت‌ها به آن فکر کرده بودم اما به یک دلیل بزرگ شهامت کوچ کردن نداشتم: فیلتر بودنش. بله! متاسفانه بلاگ‌اسپات فیلتر است. اما خب، برای هر مشکلی یک راه حلی وجود دارد. کسانی که کار کردن با فیلترشکن برایشان مقدور نیست می‌توانند در یکی از سایت‌های gooder.us یا theoldreader.com اکانت بسازند و وبلاگ‌هایی که دوست دارند را دنبال کنند. وبلاگ‌ها به محض به روز شدن نمایش داده می‌شوند و شما هیچ پست خوانده نشده‌ی هیچ بلاگی را از دست نمی‌دهید.
برای خودم و برای تمام آن‌هایی که وبلاگ‌نویسی بخش جدانشدنی‌یی از زندگی‌شان است برقراری و تداوم آرزو دارم.
نوشته‌های من را از این‌جا دنبال کنید:
روزنوشت‌های یک «با»ی خوشحال که دم بافته‌اش را دوست دارد.
